Strona główna >>
<< powrót


MARZENIA, CELE, NOWE MOŻLIWOŚCI NA NOWY ROK

Czy często witasz Nowy Rok z długą listą postanowień, o których zaraz potem zapominasz?

Co trzeba zrobić, żeby spełnić dane sobie obietnice?

Czy chcesz, aby nadchodzący rok 2004 stał się rokiem Twoich spełnionych marzeń i zrealizowanych celów?

Jest to możliwe, pod warunkiem że określisz i wyznaczysz sobie cele i skupisz się na tym czego chcesz, czego pragniesz, co odkładałeś na później, bo nie był to ten moment.

Przyszedł czas, aby sięgnąć po nowe aspiracje, po nowe wyzwania.

Nie bój się marzyć. Nawet najbardziej nierealne marzenia wyzwalają w nas dodatkową energię.

Uwierz w siłę swoich pragnień.

Spotykamy się w styczniu, aby sprecyzować nasze cele, znaleźć naszą misję i sięgać po to co zwykle wydawało się niemożliwe, i po to, aby otworzyć się na magię marzeń, robiąc naszą mapę spełnionego życia.

Warsztat prowadzi Alicja M.Bednarska - Trener rozwoju potencjału osobistego absolwentka Instytutu Świadomego Życia, praktyk integracji i transformacji oddechem, praktyk NLP, członek International Breathwork Foundation, uczyła się w Breathconnection w Australi i IAP Nowej Zelandii, szkoliła się także u trenerów z USA, Hawajów, Niemiec i Anglii.

Artykuł, który ukazał się w tygodniku Newsweek Polska, w numerze 25/04 na stronie 60.

Z naszą podświadomością najlepiej dogadywać się za pomocą znaków, metafor i symboli, składających się na mapę marzeń.

Przy okrągłym stole zawalonym kolorowymi pismami siedzi osiem osób. Specjalista od marketingu, handlowiec, dziennikarz, restaurator. Przerzucają kartki czasopism, wycinają, wydzierają, naklejają na brystol. Jak dzieci w przedszkolu.
Te wyklejanki, którymi się zabawiają, to modny ostatnio sposób analizowania własnej podświadomości. Ma to prowadzić do większej samoświadomości i w rezultacie - lepszego życia.
Mapy marzeń - tak się te wyklejanki nazywa - to rodzaj dialogu między tym, co w nas świadome, a tym, co nieświadome. A także instrukcja dla naszej podświadomości, której podpowiadamy, czego tak naprawdę chcemy od życia.
No właśnie, czego chcemy? Odpowiedź, wbrew pozorom, jest trudna. Łatwiej powiedzieć, czego nie chcemy: nie chcemy utyć, zachorować. Tych "nie" każdy z nas może wyliczać wiele. Tyle że podświadomość nie wyczuwa słownych niuansów. Nie istnieje dla niej "nie", ona słyszy samo "utyć" czy "zachorować". I spełnia nasze prośby: tyjemy, chorujemy... Lepiej więc dogadywać się nią za pomocą znaków, metafor i symboli. Stąd mapa marzeń.
Mapa nie działa w cudowny sposób. Ona tylko przypomina, jakie wyznaczyliśmy sobie cele. Ta uporczywość pamięci będzie popychać nas do działania.
Zdaniem Ewy Foley, znanej terapeutki, jest to sprawdzona metoda wizualizacji marzeń, wymyślona jeszcze w latach 60. przez Australijkę Sondrę Ray. Foley opowiada, że swoją pierwszą mapę wykleiła jako 32-latka z nadwagą w miejscu "ja" wklejając fotografie pięknych aktorek Raquel Welch i Bo Derek. - Po 20 latach spotykam ludzi, którzy na mój widok wołają: Ależ ty jesteś podobna do Bo Derek! - opowiada i zapewnia, że jeśli na coś się napatrzymy, to przedmiot marzeń może stać się rzeczywistością. - Oczywiście samo patrzenie nic nie daje. Ja zapisałam się na jogę, potem zostałam jej nauczycielem. Zyskałam sylwetkę i nowe umiejętności.

Według Miry Kurowskiej, marketingowca, mapa pomogła jej, kiedy w lutym znalazła się w kiepskiej kondycji psychicznej. Namówiona przez przyjaciół do godz. 4 nad ranem wyklejała "mapę". W pole "ja" wkleiła fotografię Umy Thurman.
- Pomyślałam, że chcę być taka jak ona: silna i zdecydowana - mówi. Dziś ma nową pracę, przyjaciół, zaczęła myśleć o zarzuconych planach związanych z fotografią.
- Myślę, że wiele pomysłów nosimy w sobie, ale nie chce nam się, zapominamy, jak Scarlett O'Hara mówimy "pomyślę o tym jutro". A mapa, jak wyrzut sumienia, przypomina, że są rzeczy, które warto zrealizować.
Dla Jacka Zielińskiego (prowadzi pub w Katowicach, był reporterem) mapa to środek do poznania siebie. - Kiedy w polu bogactwo wkleiłem dom, zrozumiałem, że tego właśnie chcę: domu, ogrodu, w którym wydaję obiady dla przyjaciół - uśmiecha się. Na jego mapie nie ma jednego Jacka: jest terrorysta, kluczyk, zegarek, mózg, umięśniony facet, embrion. - Jestem tym wszystkim po trochu. Kluczyk? Może powinienem trzymać język za zębami. Zegarek - mam kłopoty z poczuciem czasu. Embrion? Warto zostawić coś cennego z dzieciństwa.
Dlaczego nalepił kartkę "ocenzurowano" na kieliszku martini? - Relaks to niekoniecznie picie wódki ze znajomymi. Coraz częściej łapię się na tym, że istotnie można się bez tego obejść - mówi. Na jego mapie jest jeszcze wiele białych plam. Ma nadzieję, że zdoła je zapełnić sensownymi obrazkami.
Anna Wiśniewska

do góry strony